Ο Γουνελάς γεννήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου του 1980 και παρόλο που είναι γέννημα - θρέμμα Αγιοδημητριώτης, στην ομάδα έπαιξε για πρώτη φορά πριν λίγα χρόνια όταν στα διοικητικά της ομάδας μπήκαν οι Τσαβαρής (νυν προπονητής), Κοντραφούρης. Έπαιξε για αρκετά χρόνια στον Ατρόμητο Κερατσινίου με τον οποίον πανηγύρισε την άνοδο στην Α' Πειραιά ενώ με την ίδια ομάδα κατέκτησε το πρωτάθλημα της Γ' κατηγορίας.
Χωρίς να τον έχω ρωτήσει (αλλά βάζω σχεδόν το χέρι μου στη φωτιά...), η μεγαλύτερη στιγμή στην καριέρα του στην ομάδα είναι αναμφίβολλα η ημέρα της 23ης Μαΐου του 2010...Λίγο μετά τις 17:00 ενώ ο αγώνας με τον ΑΟ Πειραιά βρισκόταν στις καθυστερήσεις ο Γουνελάς με ένα σπριντ λίγο κάτω από το χώρο της μεσαίας γραμμής, περνάει τον τερματοφύλακα του αντιπάλου και σε κενή εστία γράφει το 1-2 στέλνοντας τον ΑΟΑΔ στη Β' Πειραιά μετά από πάρα πολλά χρόνια και ένα ολόκληρο γήπεδο από φίλους και παράγοντες της ομάδας να πανηγυρίζουν έξαλλα αυτήν την μεγάλη χαρά...
“Μπορούσαμε την άνοδο”!
Άρη η φετινή χρονιά βρήκε τον ΑΟΑΔ στην 6η θέση. Πιστεύεις ότι αντικατοπτρίζει πλήρως την προσπάθεια της ομάδας για φέτος;
Αν αναλογιστεί κάποιος ότι ήμασταν μια νεοφώτιστη ομάδα , θα θεωρούσε τη φετινή πορεία επιτυχημένη. Ωστόσο, με μια πιο προσεχτική ματιά στην πορεία μας, όπου κάποια στιγμή φιγουράραμε σε μια από τις δύο προνομιούχες θέσεις ανόδου, θα λέγαμε ότι θα μπορούσαμε να είχαμε τερματίσει και ψηλότερα . Μας άνοιξε η όρεξη, αλλά συγκυρίες, τραυματισμοί και τιμωρίες δεν μας επέτρεψαν να ολοκληρώσουμε τον άθλο! Έχουμε όμως μια νέα χρονιά μπροστά μας ...
Ποια πιστεύεις ότι ήταν τα δυνατά και ποια τα αδύνατα σημεία της ομάδας;...
Στα δυνατά σημεία της ομάδας, εκτός του πολύ ποιοτικού και πλήρους ρόστερ που διέθετε, θα συγκατέλεγα το φιλικό κλίμα που επικρατούσε. Ξέρω ότι όλες οι ομάδες ισχυρίζονται το ίδιο, αλλά εδώ πραγματικά παίχτες, προπονητής, διοίκηση και φίλοι του ΑΟΑΔ είναι μια παρέα που πονάει και ματώνει ο ένας για τον άλλο! Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το γεγονός ότι παίχτες που έφυγαν λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων από την ομάδα αναπολούν ήδη αυτή την οικογένεια. Στα αδύνατα σημεία μας θα ήθελα να εστιάσω στην ''τρέλα'' που κουβαλάμε εμείς οι Αγιοδημητριότες και μας στοίχισε την άνοδο ...
“Χαραγμένη στην καρδιά μου για πάντα η άνοδος”
Είσαι από τους πιο παλιούς παίκτες της ομάδας. Έχεις ζήσει πολλές καταστάσεις. Και κακές και καλές. Ποιες κρατάς από όλη την πορεία σου στον ΑΟΑΔ;
Σίγουρα η περσινή άνοδος από το ΠΟΥΘΕΝΑ θα μείνει για πάντα χαραγμένη στην καρδιά μου! Όλη η πορεία, το άγχος και η λύτρωση στον τελευταίο αγώνα ! Δεν θα ήθελα όμως ποτέ να ξαναδώ το σωματείο σε δύσκολες καταστάσεις που βρήκα όταν ήρθα, όπου στα τελευταία ματς της χρονιάς δεν συμπληρώναμε 11άδα για να αγωνιστούμε!
Ποιους συμπαίκτες σου έχεις ξεχωρίσει όλα αυτά τα χρόνια από πλευρά ποδοσφαιρικής αξίας και με ποιους είσαι πιο κοντά;
Αυτή είναι ερώτηση παγίδα! Όλοι ξέρουν ότι είμαστε μια ''κλίκα'' 4-5 ατόμων που κάνουμε πολύ παρέα και εκτός αγωνιστικών χώρων, που σίγουρα τους θεωρώ παιχταράδες, ωστόσο δεν θα ήθελα να τους ονομάσω. Από εκεί και πέρα ποδοσφαιρικά πάντα ξεχωρίζω τους Αλτίν , Κόκα, Στιβακτά του Θησέα (σ.σ. όταν παίζουμε με τον Θησέα), Παπαδόπουλο και Στρατήγη παλαιότερα και θα ήθελα να τονίσω την εμπειρία που πρόσθεσε ο Γιώργος Σπατιώτης .
Αυτό που βγαίνει προς τα έξω περί οικογενειακού κλίματος στην ομάδα, αληθεύει, και εάν ναι θεωρείς πως αυτό κάνει τον ΑΟΑΔ να ξεχωρίζει;
Νομίζω ότι αυτό το έχω ήδη απαντήσει. Είναι πραγματικά πολύ όμορφο να τρως και να πίνεις με τους φίλους σου Σάββατο βράδυ και την άλλη μέρα το πρωί να παίζεις ποδόσφαιρο μαζί τους!
“Να πανηγυρίσουμε ένα κύπελλο”…
Πως θα ήθελες να δεις την ομάδα στο εγγύς μέλλον;
Να πανηγυρίζει μία άνοδο στην κορυφαία κατηγορία του Πειραιά και γιατί όχι, ένα κύπελλο!
Πιστεύεις ότι εάν υπήρχε άτομο που θα μπορούσε να αναλάβει πλήρως οικονομικά την ομάδα, ο ΑΟΑΔ θα είχε καλύτερη τύχη από το τωρινό "μοντέλο" διοίκησης που στηρίζεται σε πολύ λίγα άτομα τα οποία αγαπούν την ομάδα;
Θα το θέσω αλλιώς . Πιστεύω ότι αν οι άνθρωποι που απαρτίζουν τώρα τη διοίκηση είχαν το μπάτζετ άλλων συλλόγων Α’ και Β’ κατηγορίας, η ομάδα μας θα έπαιζε εθνική ερασιτεχνική. Γενικά θεωρώ ότι στις μέρες μας ένα μόνο άτομο δεν μπορεί να συντηρήσει μία ομάδα .Εκτός αν λέγεται Μαρινάκης!
Εδώ μαζί με τους συμπαίκτες μας, Σάκη Μπαρμπαθανάση (αριστερά) και Σάββα Ρουσσόπουλο (δεξιά).
“Θα παίζω μπάλα για ακόμα 1-2 χρόνια”
Μέχρι πότε πιστεύεις ότι παίζεις μπάλα και τι παράγοντες θα παίξουν ρόλο στην απόφασή σου;
Στο μυαλό μου έχω να σταματήσω το ποδόσφαιρο όταν δεν θα μπορώ να είμαι πλέον ποιοτικός και να βοηθάω την ομάδα μου. Σε 1-2 χρόνια δηλαδή .
Ξέρω ότι υπήρξαν φορές που ήσουν έτοιμος να φύγεις από τον σύλλογο για άλλη ομάδα, τι ήταν τελικά αυτό που σε κράταγε εδώ;
Ποτέ δεν θέλησα να φύγω για άλλη ομάδα! Απλά θα σταματούσα γιατί δεν ήθελα να φορέσω καμία άλλη φανέλα! Οι φίλοι με κράτησαν εδώ .
Έστω ότι ερχόταν κάποιος παράγοντας από γειτονικό σωματείο (ονόματα δεν λέμε...) και σου έλεγε: "Γουνελά σε θέλω στην ομάδα μου και έχεις ότι ζητήσεις". Πως θα αντιδρούσες;
Καταρχήν από το συγκεκριμένο σωματείο δεν θα με ζητούσαν ποτέ! Έπειτα θα τους έλεγα ότι πολύ ευχαρίστως να έρθω αν φέρετε προπονητή τον Τσαβαρή, συμπαίχτες τους Ρουσσόπουλο , Ελευθερίου Ι., Ελευθερίου Χ., Μπαρμπαθανάση, Θεολόγο , Πικραμένο, Λέντιο, Μάρκου και μετονομαζόταν η ομάδα σε Α.Ο ΑΓ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ 2012!
Κλείνοντας πες μου κάτι που θα ήθελες να συμπληρώσεις...
Κάποιοι μας είπαν αλήτες, κάποιοι μας είπαν άμπαλους, κάποιοι μας χλεύασαν, αλλά στο τέλος όλοι μας παραδέχτηκαν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου